Και μετά τις πλημμύρες το χάος;

🕒 Χρόνος ανάγνωσης 4 λεπτά

Πολλά έχουν ειπωθεί αυτές τις ημέρες για τα θύματα, για τις καταστροφές, για την επόμενη ημέρα. Δηλώσεις επί δηλώσεων, υποσχέσεις και ενσυναίσθηση. Τα γεγονότα είναι όμως συνταρακτικά, 8 άνθρωποι μέχρι αυτή τη στιγμή που γράφεται το άρθρο. Οκτώ άνθρωποι χαμένοι από μια πρωτοφανή κακοκαιρία, αλλά και μια όχι τόσο πρωτοφανή ολιγωρία. Είναι αλήθεια πως έχω δημιουργήσει αυτό το μέσο για να αναδεικνύω οτιδήποτε απασχολεί την Αιδηψό και τους Αιδήψιους. 

 Είναι αλήθεια ότι η Βόρειος Εύβοια την γλίτωσε φθηνά. Όμως αυτή η καταστροφή δεν παύει να μας αφορά όλους, γιατί μπορεί να μην συνέβη στην περιοχή της Αιδηψού, αλλά επηρεάζει τους κατοίκους της. Για αυτό και αποφάσισα να αραδιάσω δύο γραμμές για ότι σκέφτομαι εδώ και μέρες.

Θα ξεκινήσω από τα πιο πρόσφατα και σιγά σιγά θα ξετυλίξω το κουβάρι που οδήγησε στην καταστροφή. Μετά τα γεγονότα που στοίχησαν τη ζωή σε οκτώ ανθρώπους, πολιτικοί έσπευσαν είτε να βρεθούν κοντά στους πληγέντες, είτε να εκφράσουν τα συλλυπητήρια τους στους συγγενείς των θυμάτων, αλλά και στους πληγέντες των περιοχών που σάρωσε η "Θάλεια". Πόσες όμως από τις υποσχέσεις θα γίνουν πράξη; Ακόμα και αν γίνουν αρκεί για να καλύψουν την ψυχολογική και υλική ζημιά των κατοίκων;

 Σε μια εποχή που όλος ο κόσμος περνάει δύσκολα εξ αιτίας της οικονομικής και της επιδημιολογικής κρίσης, αρκούν μερικά χρήματα για να αφήσουμε τα γεγονότα πίσω μας; 

Όταν μπροστά μας έχουμε πληρωμές φόρων και άλλων υποχρεώσεων (βλ. Ρεύμα, νερό, τηλέφωνο), πολλές φορές για υπηρεσίες που για μέρες δεν λειτουργούν εξ αιτίας της καταστροφής; Μήπως θα πρέπει το κράτος να μεριμνήσει για πρώτη φορά να καλύψει τις ανάγκες των ανθρώπων που ήδη όπως φαίνεται από διάφορα ρεπορτάζ έχουν πέσει θύματα εκμετάλλευσης από ακτοπλοϊκές εταιρείες; Επίσης τι σκοπεύει μια κυβέρνηση να κάνει για αυτές τις καταγγελίες; Μήπως είναι και αυτό μέρος της προσφοράς και της ζήτησης όπως τότε με τις μάσκες, που έλεγε μια ψυχή;


Πριν από αυτό και κατά τη διάρκεια της κακοκαιρίας η υπηρεσία πολιτικής προστασίας και το περιβόητο 112 δεν λειτούργησε για ακόμη μια φορά, με τους κατοίκους να προσπαθούν να ενημερωθούν από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και κάθε άλλο μέσο στο διαδίκτυο. Βέβαια προσπάθησε ο κύριος Χαρδαλιάς να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, λέγοντας πως το 112 θα χειροτέρευε την κατάσταση, αλλά δεν νομίζω να έπεισε και κανένα πέρα από τους οπαδούς του. Η αλήθεια είναι πως η ευθύνη της κυβέρνησης είναι δεδομένη και μεγάλη, όχι μόνο κατά τη διάρκεια αλλά και πριν από τη μεγάλη κακοκαιρία.

Αυτό μας φέρνει και στην ταμπακιέρα, που δεν είναι άλλη από τις πολιτικές - διοικητικές ευθύνες που για ακόμη μια φορά στοίχησαν ζωές. Υπέπεσαν στην αντίληψη μου κάποια ρεπορτάζ σχετικά με προειδοποιήσεις των αρμόδιων υπηρεσιών σχετικά με τα προβλήματα στην κοίτη του Λήλα.

 Σχέδια μαζί με συστάσεις για τα έργα που πρέπει να πραγματοποιηθούν ώστε να προστατευθούν οι περιουσίες και οι ζωές των ανθρώπων σε περίπτωση κακοκαιρίας. Συστάσεις που μετράνε χρόνια και άρα, δεν αφορούν μόνο τους παρόντες στην εξουσία. Αλλά και πολλούς προηγούμενους. Προηγούμενους που άλλοι έσπευσαν να δώσουν συλλυπητήρια και άλλοι να εξαπολύσουν ευθύνες σε "υπεύθυνους" όταν είναι πολύ πιθανό η ευθύνη να βαραίνει και τους ίδιους.

Αντιλαμβάνομαι πάρα πολύ καλά, πως η κατάσταση είναι πρωτόγνωρη, αντιλαμβάνομαι αυτό που εξέφρασε και ο κύριος Αρναούτογλου ότι στην περιοχή έπεσε όση βροχή είχε πέσει στην Αθήνα όλο το χειμώνα. Είναι δεδομένο ότι θα είχαμε καταστροφές, είναι γεγονός ότι δεν θα μπορούσε η περιοχή να βγει αλώβητη από αυτή τη κατάσταση, αλλά λέω μήπως, ΜΗΠΩΣ να μην κοιτούσαμε να δικαιολογήσουμε τα αδικαιολόγητα; μήπως αντί για συλλυπητήρια να ζητούσαμε συγνώμη για τις ελλείψεις και τις παραβλέψεις; Μήπως κάποιοι να πρέπει επιτέλους να παραιτηθούν, γιατί όταν κάτι δεν λειτουργεί σωστά μια φορά, είναι τυχαίο, όταν συμβαίνει και δεύτερη κάτι δεν πάει καλά; Μήπως να σταματήσουμε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να στηρίζουμε ανεύθυνους πολιτικούς και διοικητικούς προϊσταμένους; ΜΗΠΩΣ;

Κλείνοντας απλά ελπίζω να γίνει κάτι έστω από εδώ και πέρα, όχι σχετικά με την απόδοση ευθυνών που θα συμβεί, στο μέτρο που θα συμβεί, με την έναρξη της εισαγγελικής εντολής για έρευνα. Αλλά κύρια, με την πρόβλεψη και την υλοποίηση έργων που θα αποτρέψουν τουλάχιστον την επόμενη φορά το να θρηνήσουμε θύματα.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου